Samen werken, samen sterk
Het afgelopen jaar was een bewogen jaar voor mij. Maar het borrelt en kriebelt weer aan alle kanten. Zoveel ideeën om de wondzorg in Nederland een handje te helpen met dingen die er wederom nog niet zijn. Ik zie qua wet- en regelgeving, financie-ring en medewerkers nog wel de nodige uitdagingen. Niet alleen voor mij, maar voor vele organisaties in de zorg. Ik kan wel een hoop willen om de zorg te verbeteren, maar dat mag dan weer niet omdat daar regels aan vastzitten. Ik zal de politiek nooit begrijpen en wil dat ook niet. Voor mijn gevoel mogen we wel problemen veroorzaken, maar de oplossing is dan een ding. Vorig jaar had ik adl-zorg nodig en die kon niet geleverd worden in die regio. Nu ben ik verhuisd, moet ik een nieuwe huisarts en die is er gewoon niet. Dat ik een mail moet sturen naar de gemeente met een speciale mailbox hiervoor, zegt al genoeg. Dat is natuurlijk niet alleen in mijn omgeving.
LinkedIn staat er ook vol van en ik merk het dagelijks in de praktijk en zie het aan de hoeveelheid wanbetalers.
Ook zie ik veel vacatures voor wondverpleegkundigen en wond-consulenten. Als ik daar probeer te ondersteunen dan kan dat niet, want ze werken met vaste bureaus. Dat deze bureaus deze collega’s niet hebben, doet er niet toe. Ze zitten aan contracten vast. Ook zit er nog een hoop nativiteit rondom detacheren en zzp’en in de zorg. We verdienen veel geld over de ruggen van anderen, wordt dan gezegd. Nou, ik kan je als eigenaar van Vanzorgnaarbeter zeggen dat het hard werken is en dat er als bedrijf een heleboel kosten zijn. Door vallen en opstaan word ik steeds wijzer in de warboel van wat je als ondernemer allemaal moet. Daar is niet een makkelijk handboek voor of zo.
E-herkennIng, pensioen voor medewerkers, arbeidsongeschiktheid regelen. Dat laatste is verplicht, wij hebben geen recht op iets als wij ziek worden. Maar door mijn lipoedeem is mijn BMI te hoog en willen ze mij niet hebben. Dat ik een diëtist heb en gezond leef, doet er niet toe.
Ik kan mijn gezondheid met een BIVA-meting laten zien. Deze discriminatie mag dan weer wel.
En toch ben ik blij met de stap die ik gezet heb, de missie die ik heb om artsen en zorgmedewerkers wijzer te maken in de wondzorg en compressie. Ik heb de verpleegkundige, de andere partij een tijdelijk probleem; ik zie alleen maar vette winst. Zo werk ik regelmatig voor Qualityzorg, heb ik bijgesprongen op de wondpoli in het Reinier de Graaf en gaan ik en mijn collega Amarosa helpen omdat er een acuut probleem ontstond bij vroeg-tijdig verlof van een collega. En is mijn rechter-hand Liza ook wijkverpleegkundige die collega’s weer kan helpen met indicatiestelling, want ook daar gaat het regelmatig moeizaam.
Ook dat is voor beide partijen leuk: een frisse wind door je organisatie kan nooit kwaad, misschien met mooie nieuwe ideeën. Andersom net zo, wij blijven lekker flexibel en leren ook weer zoveel.
En zo kom ik weer bij mijn inmiddels ontstane lijfspreuk: samen werken, samen sterk.